Βιώματα και συναισθήματα εθελοντών του Χαμόγελου του Παιδιού

Μία από τις εθελόντριες του Χαμόγελου του Παιδιού γράφει για την εμπειρία της:

«Λέγομαι Ζέρβα Ιωάννα και μου ζήτησαν να γράψω λίγα λόγια για την εμπειρία μου ως εθελόντρια στο τμήμα του ΧτΠ στο Παίδων. Λίγα λόγια;; Δύσκολο, αλλά θα προσπαθήσω. Ήθελα ανέκαθεν να ασχοληθώ με τα παιδιά και πιο συγκεκριμένα με τα παιδιά που για κάποιους λόγους έπρεπε να ‘εγκλωβιστούν’ κάποια περίοδο της ζωής τους σε νοσοκομείο. Αν η παραμονή στο νοσοκομείο είναι κάτι επώδυνο για έναν ‘μεγάλο’ πόσο μάλλον για ένα παιδί. Δε γνώριζα πολλά παρά μόνο ότι ήθελα πολύ να βοηθήσω και να προσφέρω. Ξεκίνησα και πήγα. Συμπλήρωσα την αίτηση για να γίνω εθελόντρια και με καλέσανε. Σοκ! Τι θα κάνω, θα τους αρέσει η παρέα μου, κι αν με βαριούνται, κι αν .. Ευτυχώς, πριν πέσω στα βαθιά, οι υπεύθυνες του τμήματος φρόντισαν να με ενημερώσουν σχετικά με τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσω και κυρίως για την άσχημη ψυχολογία του παιδιού. Το πρώτο κιόλας απόγευμα με τα παιδιά στάθηκε ικανό να με κάνει να καταλάβω ότι τελικά δε θα προσέφερα εγώ στα παιδιά με την παρέα μου, αλλά τα παιδιά σε μένα. Ένα χαμόγελό τους ήταν ικανό να μου φτιάξει τη διάθεση και να με κάνει να ξεχάσω ό,τι με προβλημάτιζε. Μόνος μου πλέον στόχος ήταν και παραμένει να τους επιστρέφω το καλό που μου κάνουν. Όπως εκείνα με κάνουν να ξεχνιέμαι και μου χαρίζουν δύναμη, έτσι κι εγώ θέλω να καταφέρω να ξεχάσουν έστω και για λίγο τον πόνο τους, σωματικό και ψυχικό, και να μου σκάσουν ένα χαμόγελο... ένα χαμόγελο το οποίο όσο απλό κι αν ακούγεται δεν μπορεί να εκτιμηθεί. Είναι ικανό να σε μετατρέψει στον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στη γη... Τρόποι για να φέρει κανείς το χαμόγελο στο πρόσωπό τους; Υπάρχουν πολλοί, είτε με φυσική παρουσία είτε όχι. Όρεξη και διάθεση να υπάρχει.»

Και άλλες εμπειρίες στο: http://www.hamogelo.gr/default.asp?pid=6&la=1